บางคงมีความฝัน...และกล้าที่จะทำตามความฝัน
บางคงมีความฝัน...แต่ไม่ออกทำตามฝัน
บางคนมีความฝัน...ว่าวันหนึ่งจะมีความฝัน
บางคน...ไม่กล้าแม้แต่จะฝัน
แล้วคุณละ เป็นคนประเภทไหน?
หลายคนยึดติดกับความจริง
แต่ก็มีอีกหลายคนก็ยังคงจมอยู่กับความฝัน
แน่นอนความจริงก็เป็นสิ่งสำคัญแต่ในบางครั้งความฝันก็เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำรงชีวิต
ทุกคนล้วนมีความฝันที่เล็กใหญ่แตกต่างกันไป
ยิ่งใหญ่มากแค่ไหน...ก็ยิ่งเหนื่อยมากเท่านั้น
ยิ่งเล็กมากแค่ไหน...ก็ยิ่งเหนื่อยน้อยมาตามลำดับ
ความแต่ต่างของความฝันที่อยากเรียนให้จบ
กับความฝันที่ว่าอยากทำธุรกิจกำไรพันล้าน
ขนาดมันต่างกันนะ...ว่าม่ะ
ยิ่งสูง...ตกลงมายิ่งเจ็บ
บางคนอาจหัวเรากับความฝันของเราแล้วบอกว่า
มันเป็นความฝันลมๆแล้งๆ ไม่มีทาง
เป็นจริงหรอก มันเป็นฝันที่ไร้สาระ...ไม่จริง
ถ้าเราไปเอนอ่อนกับคำพูดของคนอื่นมันก็เหมือน
การตัดกำลังใจตัวเอง วิธีการให้กำลังใจที่ดีที่สุด
อย่าทำลายมัน....
กว่าจะไปถึงจุดหมาย
กว่าจะไปถึงฝันที่วาดหวังเอาไว้ ก็ต้องฝ่าพันอุปสรรคและปัญหามากมาย
ไม่มีความสำเร็จใดหรอกที่ได้มาง่ายๆ
ทุกอย่างย่อมต้องพบอุปสรรค
แต่นั่นไม่ใช่เหตุผลที่เราจะไม่ฝัน
ทั้งความผิดหวัง
ทังความล้มเหลว มันทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น
บางคนล้มแล้วลุก
ช้าหรือเร็วแตกต่างกันไป
บางคนล้ม...แล้วไม่ยอมลุก
เอาแต่จมอยู่กับความผิดพลาดของตัวเองจนถูกความกลัวกลืน
กินไม่ให้ก้าวเดินต่อไปบนทางข้างหน้า
บางคน...ล้มเหลว
และไม่กล้าที่จะฝันอะไรอีกเลย....
เมื่อเราพบกับความผิดหวังเราก็ต้องยังหวัง
ความหวังทำให้เราก้าวเดินต่อไปได้อย่าสมศักดิ์ศรี
แต่สำหรับหลายๆคนที่ไล่ตามความฝันจนสุดท้ายได้มันมาสมความพยายาม
เมื่อได้มันมาแล้ว...
จะทำอะไรต่อ?
จะฝันใหม่อีก
หรือ จะหยุดแค่เท่านี้
บางคนเลือกที่จะฝันต่อแล้วไล่ตามมันอย่างที่เคยเป็น
เพราะเขายังไม่พอใจ
แต่บางคนก็เลือกที่จะหยุดเพราะเขาพอใจในสิ่งที่มีแล้ว
หรือ?
กลัวที่จะเผชิญกับความทุกข์ที่จะมาพร้อมกับความฝันครั้งใหม่
กลัวว่าความสุขจากความสำเร็จในครั้งนี้จะหายไป
การกลัวอะไรมากเกินไปมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการขังตัวเองไว้ในกรงที่เปิดประตูอยู่
คุณเคยไหม?
เมื่อพบกับความผิดพลาด
พบกับปัญหาต่างๆที่รุมล้อมเข้า ยิ่งหนี...
มันก็ดูเหมือนจะทวีคูณมากขึ้น...
จนบางครั้งก็รู้สึกว่าอยากจะหายจากโลกนี้ไปซะ
รู้สึกไม่อยากรับภาระ
ไม่อยากทุกข์ ไม่อยากทำให้ใครเจ็บปวด
หลายต่อหลายครั้งที่เรามักจะบอกว่า
“มันไม่มีทางออกแล้ว
จบสิ้นแล้ว ทุกอย่าง”
หรือมันหมายความว่า
เราเลือกที่จะไม่มีทางเอง
ในบางเวลาที่เราเลือกเส้นทางเดินผิดแต่เมื่อเราเลือกแล้ว
เราก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่เราเลือก
แม้จะตอนนี้จะเดินมาผิดทางถ้าเราพยายาม
ไม่ยอมแพ้ อีกไม่นานเราก็จะค้นพบทางที่สามารถเชื่อมกับเส้นทางที่เราอยากเดินได้...
พยายามแล้วไม่เจอ
ดีกว่า....
ไม่พยายามแล้วบ่นว่าไม่มี
เส้นทางที่ผู้คนนิยมเดินกันมันอาจจะไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด
เราไม่จำเป็นที่จะต้องเดินตามพวกเขาหรอก
ชีวิตเป็นของเรา
สมอง
หัวใจ ร่างกาย ทั้งหมดเป็นของเรา
มิใช่ของใครอื่น...
ก่อนที่จะยอมแพ้...หันกลับไปดูว่าเราเดินมาไกลขนาดไหนแล้ว
ดูรอบข้างว่ามีใครบ้างที่คอยให้กำลังใจเรา
คอยรอเฝ้าดูเราเมื่อเราประสบความสำเร็จในชีวิต
เป้าหมายอาจไม่ใช่สิ่งที่วิเศษหรือหอมหวานที่สุด
เพราะในบางที
ช่วงเวลาที่กำลังเดินทางต่างหาก...ที่วิเศษและน่าจดจำที่สุด...
จำไว้นะ...
บนโลกนี้น่ะ
ไม่มีใครสมควรที่จะหายไปหรอก
อย่านึกเด็ดขาดว่าถ้าไม่มีตัวเองแล้วอะไรๆมันจะดีขึ้น
ทุกคนล้วนมีคุณค่า
ทุกคนล้วนมีข้อดี ข้อด้อย
มันไม่มีใครที่ สมบูรณ์แบบหรอก
ไหนๆก็ได้เกิดมาแล้วจะให้หายไปง่ายๆ..โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยได้ยังไงกัน
จริงไหมละ.....
