กลับมาพบกันอีกครั้ง
วันนี้จขบ.จะมาเล่าเรื่องราวของการทำอาหารมื้อพิเศษที่เตรียมให้ผู้ปกครองของนักเรียน
Homeschool กันนะคะ
(อันนี้ขอบอกว่า
ไม่มีใครช่วยเลย เด็กทั้งสี่คนทำกันเองล้วนๆ )
งานนี้ครูให้โจทย์มาว่า
หลังจากสอบเสร็จ (วันศุกร์ที่ 27 กันยายน) เราทำกับข้าวเลี้ยงพ่อและแม่เพื่อเป็นการขอบคุณที่ช่วยเหลือพวกเรามาตลอด
ก่อนวันงานพวกเราจึงมานั่งคุยกันว่าเราจะทำอะไรให้พ่อกับแม่กิน
พวกเราทั้งสามก็นั่งคิดนู่นนี่ไปเรื่อย
เช่น มีคนกินกี่คน โต๊ะ เก้าอี้ จาน ชาม ที่รอง พอรึเปล่า
จนกระทั่งครูพูดขึ้นมาว่า
‘พวกเราลืมอะไรไปรึเปล่า
เรื่องใหญ่ที่สุดเลยนะ’
หลังจากที่นั่งนึกอยู่ตั้งนาน
ฟ้าก็พูดออกมา
“เราลืมเป้าหมาย”
หลังจากนั้น ทุกคนก็ร้องอ๋อขึ้นมาทันที (ลืมกันได้ไงเนี่ยยย)
ใช่แล้ว
ก่อนที่จะทำอะไรเราก็ต้องมีเป้าหมาย และเป้าหมายในครั้งนี้ก็คือ
“เราจะแสดงให้พ่อกับแม่ดูว่า
เราช่วยเหลือตัวเองได้ เราทำอาหารเป็นแล้ว” เพราะฉะนั้นเราถึงจะจัดงานนี้
จึงได้ข้อสรุปว่าเมนูที่เราจะทำมีทั้งหมด
3
เมนู (คิดมาคนละเมนูแต่ว่าช่วยกันทำ)
เมนูแรก หัวปลาแซมอนต้มซีอิ้ว (คิดโดย
พี่สายป่าน)
เมนูที่สอง ไก่อบเชย (คิดโดย หงษ์ :ข้าเจ้าเองแหละ)
เมนูที่สาม สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า
แต่ใช้เส้นหมี่ซั่วทำ (คิดโดย ฟ้า)
หลังจากที่เราคิดแล้ว
เราก็ต่างคนต่างจดวัตถุดิบที่เราต้องใช้ในการทำ ต้องเตรียมให้ดี
เพราะพรุ่งนี้มีเวลาซื้อของมีไม่มาก
พอถึงวันศุกร์
หลังจากที่เราสอบเสร็จเราก็รีบบึ่งไปที่ Makro
ทันทีเพื่อที่จะซื้อของ
เมื่อไปถึงต่างคนก็ต่างแยกไปซื้อของของตัวเองใครเสร็จก่อนก็ไปซื้ออย่างอื่นต่อทำเวลาให้น้อยที่สุดและหลังจากซื้อของเสร็จเราก็กลับมาที่บ้านแล้วก็เตรียมของสำหรับทำกับข้าว
ซึ่งตอนแรกก็ลุ้นอยู่ว่าจะไปรอดไหมเพราะทำพลาดไปตั้งสามรอบ
รอบแรก
จะต้มปลาแซลมอน...แต่ไปใส่ปลากุเลาแทน
ต้มแล้วด้วยแต่ก็ยังดีที่เอาขึ้นมัน
รอบสอง
น้ำพึ่งตั้งเตาโยนปลาแซลมอนลงไปทั้งๆที่น้ำยังไม่เดือด...
(เกือบ)คาวเทออกกันแทบไม่ทัน ครูยังแอบขำเลย
รอบสาม
แยกเส้นหมี่ซั่วไม่ได้ดึงกันอย่างกับแข่งชักเย่อ
(จนครูเข้ามาดูแล้วก็เดินจากไป)
.........................................
ขณะที่ทำอาหารเราก็ต้องแบ่งเวลาไปจัดโต๊ะด้วย
ทั้งเคลียร์ของทำความสะอาด ยกโตมาต่อ ปูผ้าปูโต๊ะ
โจทย์นี้เป็นโจทย์ที่ยาก(พอสมควร)
เพราะว่า
ปกติเราจะทำกับข้าวการแค่อย่างเดียวแล้วก็ทำสลัด
แต่คราวนี้เราต้องทำอาหารถึงสามอย่างโดยที่มี หม้อ กระทะ กะละมัง ใบใหญ่อย่างละหนึ่งใบ
เท่าเดิม เพราะฉันนั้นเราจึงต้องบริหารให้ดี
ซึ่งในที่นี้
เราปลาแซลมอนก่อน เพราะต้องใช้เวลาต้มนานเพื่อที่จะให้มันเปื่อย (หลังจากนั้นก็ถ่ายลงไปในหม้อสุกี้)
และเวลาที่เราทำอย่างอื่นเราก็หมักไก่อบเชยไปด้วย
เพื่อเป็นการประหยัดเวลา ซึ่งหลังจากนั้นเราก็นำไก่ไปทอด แต่ไม่ต้องสุกมากแล้วค่อยเอาไปอบในหม้อ
เมื่อกระทะกับหม้อใบใหญ่ว่างแล้วพวกเราก็ทำการต้มเส้นแล้วก็ผัดไปด้วย
(ซึ่งตอนนี้มีคนมาช่วยเพิ่มอีกหนึ่งคน)
ตอนนี้ทุกคนก็มีหน้าที่ต่างกัน
คนหนึ่งต้มเส้น อีกคนผัด อีกคนตักใส่จาก
และอีกคนเคลียร์ความเรียบร้อยของจาน (ประสานงาน)
จนสุดท้ายกับข้าวทุกอย่างก็เสร็จไปด้วยดี
ตอน
20.30 น. (พ่อกับแม่หิวไส้กิ่วว)
ทุกคนอึ้งมากว่านี่เป็นฝีมือของเรา
“ไม่อยากเชื่อเลยนะ
ว่านี่จะเป็นฝีมือลูกเรา”
เป็นคำพูดที่ทำให้คนทำอาหารฟังแล้วยิ้มแก้มปริกันเลยทีเดียว
................................................................................................................
คิดว่าการทำอาหารครั้งนี้ ได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่าง
ทั้งในเรื่องของการบริหาร
การจัดการทรัพยากร การแบ่งหน้าที่ และแบ่งเวลา
ความละเอียดความรอบคอบ
การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า
และที่สำคัญเราทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวของเรา
(เป้าหมายหลัก)
ถึงจะเหนื่อยกับการเตรียมตัว การทำ
และการเก็บล้างทำความสะอาด แต่มันก็สนุก
ทุกคนได้ยิ้ม และได้หัวเราะด้วยกัน
มันเป็นความสุขเล็กๆ
ที่เราใช้เงินซื้อไม่ได้...เพราะค่าของมันมีมากกว่าเงินซะอีก....\
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
